Met mijn haar
Gisteren heb ik mij laten knippen. Mijn haar hé, zoals de titel ook al liet vermoeden. Ik ga daarvoor naar Brussel. Gewoon. Omdat ik geen bekwame coiffeurs ken in de rest van Europa. Dat mijn lief er voor iets tussen zit, is al wat dichter bij de waarheid. Die gaat te voet naar Gilbert en Jean-Jacques. En ik sinds vorige keer ook. Dat ik daarvoor anderhalf uur respectievelijk op de fiets, trein en metro moet zitten, verzwijg ik even. Pas op, laatst zag ik een filiaal van Gilbert en Jean-Jacques in Rome. Dat is met het vliegtuig. Dus zo overdreven doe ik ook weer niet.
Het ritueel om naar de kapper gaan, start altijd een paar weken eerder. Dan vraag ik aan mijn vrienden of ik mijn haar lang moet laten of kort moet knippen. De meningen zijn altijd verdeeld. Doorgaans kiezen de vrouwen voor lang. Omdat ze dat sexyer vinden bij mannen. De jongeheren van rond mijn leeftijd gaan meestal voor kort. Omdat ik er dan jonger uitzie is de motivatie. En “Ge ziet er uit gelijk Justin Bieber” kreeg ik ook eens naar mijn kop met twee maand lang haar geslingerd. Ikzelf heb een nogal verdeelde mening die wijzigt naargelang de stand van de maan.
Dus had de kapper de eer om er iets van te maken. Mijn haren vlogen serieus in het rond. Niet dat hij zo wild was, maar ge kunt van mijn stijle haar tandenborstels maken. En dat springt nogal. Het bleef echter spannend tot op vijf minuten van de finish. Toen zette hij pas serieus de schaar in mijn emolokken vooraan en kortwiekte ze met enkele centimeters…
Kort, noch lang. Zo moet ik mijn nieuwe haar omschrijven. Op dit ogenblik kort genoeg om het iedere dag een kwartier lang naar alle windstreken te blazen. Binnen enkele weken, als ik dat feunen moe ben, lang genoeg om het Biebergewijs te laten liggen. En dan kan ik terug het ritueel starten en de vraag stellen.
Bloedbad
Over haar gesproken. Mijn haar föhnen (bij deze is mijn taalfout uit mijn vorig bericht rechtgezet) doe ik iedere dag. Ik zie dat ook zitten! Je hebt daar een zekere creativiteit en resultaat mee. Maar waarom heeft God dan nog haar op mijn kaken en kinnebak voorzien? En dat dat persé nog zo snel moet groeien! Dat heeft toch voor niets en niemendal zin? Je moet dat ne keer beginnen bijhouden om altijd, zoals in de reclame, glad uit te zien. En bloeden! En tegen dat al die wonden dicht geslibd raken! Om nog maar te zwijgen van alle miserie die je krijgt als zo’n wondje een paar uur later open gaat. Vooral in vergaderingen of restaurant of trein of erger: ik ben eens midden in een solo moet stoppen met spelen omdat een wondje danig begon te bloeden. Op een repetitie weliswaar. Maar ik zat daar mijn kaak te deppen, terwijl de dirigent die mij nodig had.
De reden van al die bloedgevallen zal wel mijn autodidactisch en ongeduldig rakelen zijn. En dan nog met van die wegwerpspullementen. En heel waarschijnlijk ook wel het aantal dagen dat er tussen zit. Vergelijk het gras afrijden na 3 weken. Dat gaat ook niet bijzonder vanzelf. Misschien had ik voor mijn verjaardag een echt ding moeten vragen. Zo’n, door ingenieurs uitgevonden 34-delige messenset met rubberen handvat. Of ik moet iedere dag naar een snelle barbier gaan.