Het is deze ochtend rustiger dan anders op de trein. Bij het afstappen helemaal niet het gebruikelijke krioel van voorbijstekenden.
Mijn uit de kluiten gewassen trombonerugzak en ik nemen plaats in de wachtrij van de roltrap om het perron te kunnen verlaten.
Vlak voor mijn nederdaling stapt plots van rechts een oudere mevrouw al op haar telefoon kijkend achter mij de rij in, maar knalt in de plaats tegen mijn rugzak. Ze kijkt geërgerd op en geeft mijn rugzak verontwaardigd een mep. Die liep zo te zien behoorlijk in haar weg.
Ik moet glimlachen: het doet me denken aan een kleuter die zich aan de tafel stoot en ‘stoute tafel!’ roept.
Haar scherm krijgt een ongemakkelijke reactie terug.